Kwestie związane z zameldowaniem regulują przepisy ustawy z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Do zameldowania wystarczy zgłoszenie w wydziale ewidencji ludności urzędu gminy zamiaru zameldowania na pobyt czasowy lub stały, podanie niezbędnych danych oraz potwierdzenie uprawnienia do przebywania w danym lokalu (przedstawienie sądowego stwierdzenia nabycia spadku).
Aby uniknąć sporów co do sposobu korzystania z nieruchomości, współwłaściciele powinni spisać umowę, w której określą, kto z jakiej części budynku korzysta. Jeśli nie będzie to możliwe, można wystąpić do sądu o takie rozstrzygnięcie.
Ponadto zgodnie z art. 210 k.c. każdy ze współwłaścicieli może zażądać zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności może nastąpić na podstawie umowy pomiędzy współwłaścicielami.
Jeśli nie mogą oni osiągnąć porozumienia, zniesienie współwłasności może nastąpić na drodze sądowej. W tym celu należy złożyć wniosek do sądu właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości. We wniosku trzeba dokładnie określić rzecz mającą ulec podziałowi oraz dowody prawa własności. Można też przedstawić swój projekt podziału nieruchomości (rozdzielenia lokali). Zniesienie współwłasności mogłoby nastąpić poprzez podział na lokale (jeżeli mają one cechy samodzielności, co w formie zaświadczenia może stwierdzić organ administracji architektoniczno-budowlanej). Wówczas współwłaściciele otrzymaliby do swojej wyłącznej dyspozycji określone lokale.
Podstawa prawna:
- ustawa z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 1984 r. nr 32, poz. 174 z póź. zm.)
- Kodeks cywilny